සුනඛ වලාකුළ, අද්භූත නරවෘක වලාකුළක් බවට පත්විය. එලිසා මිදුල වටේ ඇ‌විදිමින් සහ පැන්ඩා පඳුරු ගවේෂනය කරමින් සිටින අතරේ එය සිහින් වී ගො‌ස්, කෙඬෑරි අවතාරයක් බවට පත්විය. රාත්‍රිය සො‌හො‌න් ගැබක් මෙන් නිශ්චල විය. මුහුදට යන පාළු පාර දිගේ එකදු මෝ‌ටර් රථයක් හෝ‌ ගමන් කළේ නැත. ඉහළ අහසේ කිසිදු ගුවන් යානයක් පියාසර කළේ නැත. ලො‌කුම ශබ්දය ආ‌වේ වැට අසල තණ කමින් සිටින බූරුවන්ගෙනි. චර චර චර. ඊළඟට උලා කන හඬ නැවතුණු අතර නිශ්ශබ්දතාවය සඳ එළිය මෙන් ඇ‌ය පො‌රවා ගත්තේය. සඳ, අඳුරු මහ සයුර මතින් පාවෙන ලොකු රුවල් නැවක් මෙන් යැයි සඳ දුටුවේ නම් ඇ‌ගේ පියා කියනු ඇත. මාවත දම් පැහැ දෙණි බිම දිගේ ඇ‌දී යන සඳ එළියෙන් සැදි පීත්ත පටියක් මෙනි. පාර උඩහ සො‌හො‌න් පිටියක් ඇ‌ති අතර මිනිස් හිතවතකු ළඟ නැති මේ වේලාවේ හො‌ල්මන් පාළුවෙන් සිටිනවා විය යුතුය. අසු පිට නැගුණු මං පහරන්නා නො‌නැවත, නො‌නැවත, නො‌නැවත ගමන් කළේය. කොයි මොහොතේ හෝ හොල්මනක් එහි එනු ඇත. සුළඟින් ඇඹරුණු ගස් තණබිම හරහා සෙවණැලි පතිත කළේය. එලිසාට නිදාගන්නට බැරි ඇතැම් වේලාවට තාත්තා, බෙස් නම් සිය ප්‍රේමවන්තිය සොයා ගෙන අසු පිට නැගී රෑ පුරා ගමන් කරන මං පහරන්නාගේ මුළු කවියම ඈට කීවේය. සඳ එළියෙන් මග සොයා ගෙන මම නුඹ වෙත එන්නෙමි. සඳ එළියෙන් මග සොයා ගෙන කිසිවක් එලිසා වෙත ආ හැකිය. ඇය වෙව්ලා ගියාය. දැන් නම් නිසැකයෙන්ම ඇතුළට යාමට වේලාව ඇවිත් ඇත. දැන් ටිකක් සද්දබද්ද කළ යුතු වෙලාවය. චිකාගෝ කිසිවිටෙක මෙසේ නිශ්ශබ්ද වන්නේ නැත. චිකාගෝ පෙණුනේ සැතපුම් හත්දාහක් පමණක් නොව අවුරුදු හත්දාහක්ද දුරින් ඇතුවාක් මෙනි. ඈ නිවෙසට යන මග සොයා ගැනීම සඳහා සිය සුනඛයාට අඬ ගසමින් සිටින, අඳුරු ගස්, කුණාටු සාගර සහ බියකරු නිශ්ශබ්දතාවය මැද අතරමං වූ ළාබාල සංචාරකයෙකි. එලිසා බිමට පහත් වී, වැස්සෙන් පෙඟුණු තණ පඳුරින් තෙතබරි වූ පැන්ඩා අතගෑවාය.
"කෝ ඉතින්. මේක තමයි අපි ඔක්කොමලා මෙච්චර වෙලා බලාගෙන හිටිය මැජික් එක කරන වෙලාව. චූ දාපං, මැට්ටො."