"සිදුරක් පමණක් නොවේය ගැහැණිය"

එහෙම ලිව්වේ පරාක්‍රම කොඩිතුවක්කු කවියාය. "අකීකරු පුත්‍රයෙකුගේ ලෝකය" (1974) කාව්‍ය සංග්‍රහයේය. මා හිතන්නේ එදා මෙදාතුර ගැහැණියක් වෙනුවෙන් හොඳම අර්ථකථනය දී ඇත්තේ ඔහුය. මේ වචන තුල ගැහැණිය පනගැහෙන හැටි විමසා බලමු.

තම රටින් පිටුවාහල් කරන ලද විජය නම් නොසන්ඩාලයෙකුට රැවටෙන කුවේණිය, තම රාජකීය උරුමය පමණක් නොව දරු දෙදෙනාත් සමග තම සැමියා විසින් ම අසාධාරණ ලෙස, තුච්ච ලෙස අනාථ කොට නිවසින් පලවා හරිනු ලබන අතර ලක් වනිතා පරපුරේ "අනාථ වංශය" අරඹන්නීය. එතැන් සිට ඇගේ පරපුරේ ඉතිහාස කතාව ලියවෙන්නේ දහදියෙන් හා කඳුලිනි.

වර්තමාන කුවේණිය මට හමුවන්නේ ඩුබායි නගරයේ එක්තරා කුඩා ශ්‍රී ලාංකිකයෙකුට අයත් කුඩා වෙළඳ සැළක පොල් ගෙඩියක් තෝරමින් සිටිනාතුරය."No Problem" යයි මුද්‍රිත අකුරු සහිත ටී ෂර්ටයකින් උඩුකය වසාගෙන සිටි සැන්දෑවට කලින් රාත්‍රිය උදාවුණ ඇය ගේ මුහුණේ ‘අමුද්‍රිත Problems’ බොහෝ ඇති බව මට දැනුණි. නම නොදන්නා ඇයට අපි චන්ද්‍රලතා යයි අමතමු.

"මම ගාමන්ට් එකක වැඩ. ගම කැකිරාවේ. කටුනායක වැඩ කරන දවස්වල සීදුවේ හිටියේ මගේ මහත්තයගේ මහගෙදර. එයා දිනෙන් දිනම කුඩු වලට ඇබ්බැහි උනා. ඉස්කෝලේ යන පුංචි දුවක් ඉන්නවා. දිනෙන් දිනම වියදම් දරන්න බැරි හින්ද කනකර උකස් කරල ඒජන්සි එකකට සල්ලි බැඳලා මෙහෙ ආවා. දැන් ඇවිල්ල අවුරුදු හතරයි. නිවාඩු නැහැ. ලංකාවට ගිහිල්ල ආවේ දෙපාරයි. දුව දැන් කැකිරාවේ අක්කලාගේ ගෙදර.

අනික් කුවේණිය මට මුණ ගැසුනේ මා පිටකොටුවේ කෙලින් වීදියේ හැටන් නැෂනල් බැංකු ගොඩනැගිල්ලේ ඉදි කිරීම් අධීක්ෂණය කරන දිනවලය.

"අපි හිටියේ කලවංචිකුඩි වල. අපේ එක්කෙනා අම්පාරේ පොඩි බිස්නස් එකක් කරගෙන හිටියා. එයා සිංහල අයත් එක්ක හරි එකතුයි. පස්සේ ආමි එකෙන් ඇවිල්ල කොටින්ට ඔත්තු දුන්න කියල එයාව අරගෙන ගිහින් තිබුණා. අපට මිනිය වත් බලන්න ලැබුනේ නැහැ. එදායින් පස්සේ අපට ගම්පලාත එපා වුනා. දන්නා කෙනෙක් මාර්ගයෙන් මෝදර ආවා රට යන්න හිතාගෙන. අන්තිමට වුනේ එක එක ගුබ්බෑයම් වල ලගින්න. ඉස්සර නම් කීයක් හරි අතට ලැබුනා. ඒත් දැන් කවුරුත් බලන්නේවත් නැහැ. මහපාරේ හිඟා කන එක විතරයි ඉතිරි උනේ."

ඊළඟට අපි සුජානි දියණියගේ කතාව අහමු. ඇයගේ වයස අවුරුදු 19යි. ඉපදුනේ වරකාපොල. බේබදු හා සල්ලාල පියා ගෙදරින් පිටවෙලා ගිය හින්ද අනාථ පවුලක මානසිකව දුක් විඳි ඇය වයස අවු 11දී වස පානය කරන්න තීරණය කළා. එහෙත් ඇය මරණයට පත්වුණේ නැත්තේ වයිද්‍ය ප්‍රතිකාර නිසා. අලුතින් ජීවිතය පටන් ගන්න හිතපු ඇය ජාඇල ප්‍රදේශයේ ගෙදරක මෙහෙකාර කමට ආවා. එක්තරා සිංහල අවුරුදු කාලෙක නිවාඩුවට ඇය ගමට ගියත් ආපසු වැඩට ආවේ නැහැ. ඒ වෙනුවට ලංකාදීප පුවත්පතේ පලවෙලා තිබුනේ මෙහෙම්. 'රේල් පාර බදාගෙන සිටි යුවතියකගේ සිරුර තුනට කැඩී මිය යයි.' ඒ සුජානිගේ මළසිරුර බව හඳුනා ගත්තේ ඇය ලියා තිබුණු ලියුම් වලිනි. ලියුම් වලින් කියෙවුණේ ගෙහිමියාගෙන් දිගින් දිගටම කරදර තිබුනත් මේ මරණයට කිසිදු කෙනෙක් වග කිවයුතු නැති බවත්ය.

අප තාමත් චන්ද්‍රලතාලා, රාසම්මලා, සුජානිලා ගැන කතා කරමින් සිටිමු. ලියමින් සිටිමු. එහෙත් මොවුන් අනාථ කර ඇති අමානුෂික ආර්ථික ක්‍රම හා මෙහෙයුම් වල 'මානුෂික මුහුණුවර' සොයමින් සිටිමු. මැද පෙරදිග වල කලාපයටත් කටුනායක වහල් කලාපයටත් ඔවුන්ව පිටුවහල් කරමින් සිටිමු. කාන්තාවන් මිලියන1.6 ක්‌ රට ගොස් කඹුරා වසරකට රුපියල් බිලියන අටක පමණ මුදලක් ලංකාවට එවන බව පුවත් පත් වාර්තා කලේ ඉතා මෑතකදීය. අල්ලපු රට වූ ඉන්දියාව ඇතුළු බොහෝ රටවල මැද පෙරදිග කාන්තා වහල් සේවය තහනම් කර ඇතත් අපි උන් දහදුක් විඳ හොයන මුදලින් ලොක්කන්ට සුපිරි වාහන අරන් දෙන්නෙමු.

අප රට ස්ත්‍රී දූෂණ හා ළමා අපචාර අතින් වාර්තා තබමින් සිටී. එක දිනකට අඩුම ගන්නේ වාර්තා වුන එවන් සිදුවීම එකක් හෝ පුවත් පත් වල පලවෙයි. මේ ගැන වැඩි දුර කියන්නට යන්නේ නැත. පොතක් ලිවිය හැකි කරුණු තියෙන නිසාය. එහෙත් මෑත කාලයේදී අප කලාකරුවන් විසින් මේ වෙනුවෙන් කල නිර්මාණ දෙකක් විතරක් ඔබට යළි උපුටා දක්වමි.

එකක් රුවන් බන්දුජීවගේ සම්මානිත "මීළඟ මීවිත" කාව්‍ය සංග්‍රහයේ කවියකි.

"මැණික් ගඟටත් ඉවුරේ චූ යයි"

(දේශපාලකයෙක් කාන්තාවන් සියයක් අපචාරයට පත්කිරීම සමරනු පිණිස ප්‍රිය සාදයක් පවත්වයි- පුවතක් )

"පියවුරු දෙසීයයි

දෙකෙන් බෙදුවම ගෑණු සීයයි

සාදය නන්දනීයයි

මැණික් ගඟටත් ඉවුරෙ චූ යයි.

සියක් මණිමේඛලා -තනපටි-පබළු පොටවල්- තෝඩු ගලවා

පතිනි දේවිය ඇතුළෙ ඉද්දිම අඹය පෙතෙන් පෙත්ත කැපුවා

ප්‍රීති ඝෝෂා විසිල් සද්දෙට මනම්පෙරිත් ඇවිත් බැලුවා

කන්ද වැඩිහිටි වැහිලා යන්නම මොනර බිත්තර සාරු ගැලුවා

පුපුරු ගසනා ඇස් දෙසීයයි

දෙකෙන් බෙදුවම ගෑණු සීයයි

සාදය නන්දනීයයි

මැණික් ගඟටත් ඉවුරෙ චූ යයි"

රත්නශ්‍රී විජේසිංහ විසින් ලියනු ලැබූ දර්ශන වික්‍මතුංග ගේ සංගීතයට කරුණාරත්න දිවුල්ගනේ ගායනා කළ මෙම ගීතයෙන් අප රටේ කුමන බසින් කතා කළත් දැයේ දැරියන්ගේ ඉරණම මෙයදෝ කියාපාන මෙම ගීය අනෙක් නිර්මාණයයි.

"ඇතිනි මවුණි දරු ලද පසු ඇතින්න

ඇතිනි රැලට කිරි එරුණිද කියන්න

නෙතිනි හඬන ලක් මවුණී

දියණි කොතැනදෝ වැටුණී

පතිනි මවුණි සළඹ උනා පංචායුද දරන්න

ඇය වේමැයි ... අපෙ විද්‍යා

ඇය වේමැයි.... අපෙ සේයා

ඇයයි රිසානා නොඑනා

පතිනි මවුනි පොළොවෙ හැපී

සළඹ හඬින් හඬන්න

යකඩ පිරිමි හද පෑරී

ලේකිරි බිඳු එරෙන්න

ඇය වේමැයි ... ඔබෙ අම්මා

ඇය වේමැයි.... ඔබෙ නංගා

දෝණි කිරිසිනා නගනා

පුතුණි ඔබේ මව සොයුරිය

කිරිකැටි දුව රකින්න

තෙදැති ගුණැති පිරිමි කමට

මල් පූජා කරන්න"

ඉදින් අපි යළිදු කියමු .

'සිදුරක් පමණක් නොවේය ගැහැණිය'